“Vəsait qoyun, Xankəndidə mənzillər alın, bir-iki il sonra işinizə yarayacaq” - ÇAĞIRIŞ

İrəvanda çox maraqlı bir açıqlama verildi. “Artsax Prezidenti”nin keçmiş müşaviri, “Mənim şərəfim” blokunun üzvü Tiqran Abramyan son vaxtlar “Artsax”ın “respublika” sakinlərinə müraciət edən azərbaycanlıların telefon danışıqlarını, evlərini onlara satmalarını təklif etməsini fəal şəkildə müzakirə etdiyini bildirdi.

Erməni mətbuatına görə Abramyan xüsusilə qeyd etdi: “Bu məsələ dünən Artsax xalqının narahatlığını ifadə edən həmkarımız Nairi Oxikyan tərəfindən qaldırıldı. Azərbaycanlıların əsas fikri belədir: “istənilən halda Artsax bizə təhvil veriləcək və mənzillərinizi satmağı təklif edirik”. Dünəndən bəri Artsaxda yaşayan tanışlarıma məktub yazır və bunun bir-iki zəng olduğunu və ya məsələnin daha geniş olduğunu anlamağa çalışırdım. Hələ heç bir qiymət vermək istəmirəm, amma açıq şəkildə görünür ki, azərbaycanlıların çağırışlarının sayı onlarladır”.

“Burada, həqiqətən iki əsas problem var: Birincisi, Azərbaycanın Artsax sakinlərinə qarşı hərtərəfli psixoloji hücuma keçərək, şəhərin ermənilərdən təmizlənmə müddətini sürətləndirmək üçün qorxu atmosferinin dozasını artırmağa çalışdığı açıqdır. İkincisi, xalqa “şeytani bir razılaşma” təklif edilir və bununla da Artsax üzərində nəzarəti ələ keçirməyə çalışırlar. Təəssüf ki, bunlar gözlənilən proseslərdir və yaxın gələcəkdə bu cür vasitələrin istifadəsi daha geniş yayılacaq. Bütün bunlar Ermənistan hakimiyyət orqanlarının prosesdən çəkilməsi vəArtsax səhifəsinin demək olar ki, bağlanması fonunda daha faciəli olur”, - Abramyan bildirib.

Görəsən, bunlar nə deməkdir? Qorxunun gözü böyükdür, yoxsa ermənilər həqiqətən bütün Qarabağın Azərbaycanla birləşməyə doğru getdiyini göstərən bəzi əlamətləri hiss edir və qeyd edirlər? Bunlar uydurmadır, yoxsa faktlar?

Hərbi psixoloq, Azərbaycan Respublikası Müdafiə Nazirliyinin keçmiş əməkdaşı Azad İsazadə mövcud vəziyyəti AYNA-ya belə şərh edib:

“Birincisi, bu məlumatların arxasında rəsmi bir hökumət, dövlət siyasəti olmadığını düşünürəm. Yəqin ki, burada hansısa siyasi cəhət axtarmağa ehtiyac yoxdur. Ancaq xatırlatmaq istəyirəm ki, müharibə bitdikdən - 10 noyabrdan sonra, Qarabağdakı erməni əhalisinin bir hissəsi, xüsusən də Xankəndiyə qayıtmağa başladıqda, internet bu şəhərdə və olduqca ucuz qiymətlərlə birbaşa mənzillərin satışına dair təkliflərlə dolu idi. Buna görə də bu əmlakın kifayət qədər ucuz satıldığını görən bəzi təşəbbüskar vətəndaşlarımızın sərmayə qoymağın mümkün olduğuna qərar verdiklərini istisna etmirəm - bir az pul qoyun, Xankəndidə mənzillər alın və bir-iki il sonra, siyasi məsələnin həll olunacağı zaman əllərində alqı-satqı aktları olacaq.

Bunun necə təşkil ediləcəyini də bilmirəm, amma yəqin ki, bəzi sənədlər, satış fakturası tərtib ediləcək. Yəni azərbaycanlıların bir qisminin Xankəndidəki mənzillərin kifayət qədər ucuz qiymətə satılması ilə bağlı internetdəki elanlara cavab olaraq bu prosesə qoşulduğunu istisna etmirəm. Prinsipcə, buna sırf kommersiya baxımdan yanaşsaq, bunlar kifayət qədər yaxşı təkliflər, yaxşı investisiyalardır və azərbaycanlıların Xankəndiyə qayıtmasının zaman məsələsi olduğu aydındır. Bir-iki il ərzində bu məsələ siyasi yolla həll ediləcək və indi Xankəndidə mənzil alanların müəyyən hüquqi üstünlükləri olacaq.

Ancaq burada qəsdən ermənilərə təzyiq göstərmək kimi bəzi siyasi təxribatlar axtarmaq vaxt itkisidir. Düşünürəm ki, bu, adi bir kommersiya layihəsidir - özü-özlüyündə yaranan müstəqil bir layihədir. Təklif var - tələb var. Buna görə qiymətlər düşdüyü üçün dərhal kimsə alır. Və bunların yalnız azərbaycanlı olması fakt deyil. Gələcəkdə bu qiymətlərin artacağını gözləyərək, milliyətindən asılı olmayaraq, əmlak dəllalları tərəfindən də satın alına bilər. Və bu dəllallar arasında, ehtimal ki, azərbaycanlılar da var.

Rəsmi bir fikir söyləmirəm, amma prinsipcə, bu ideyanın özü kifayət qədər perspektivlidir. Hətta bu barədə düşünə və bu prosesi nəzarət altına ala bilərsən - həm Qarabağda yaşayan ermənilər, həm də azərbaycanlılar, Qarabağın dağlıq hissəsinin yerli sakinləri, eyni Xankəndinin sakinləri (böyük bir Kərkicahan kəndi var idi), Xocalı, qonşu kəndlər - Malıbəyli, Quşçular. Maddi imkanları imkan verirsə, niyə bəzi rəsmi prosesləri gözləmədən, daşınmaz əmlak almağa başlamasınlar ki?!”.